In het Fochteloërveen op de grens van Friesland en Drenthe ben ik op zoek gegaan naar de Kraanvogel in dit fantastisch uitgestrekt natuurgebied. Vanaf de parkeerplaats aan de Fochteloërveenweg loop ik langs het informatiebord bij het fietspad naar Veenhuizen. dan volg ik de wandelroute door het Fochteloërveen met behulp van de rode paaltjes. Het is vandaag Bevrijdingsdag en al lopend dacht ik aan de enorme vrijheid die het geeft zo in

de prachtige natuur te kunnen wandelen en dat dit niet overal vanzelfsprekend is. Ik geniet van de rust en de uitgestrektheid van het landschap. Telkens weer laat ik mij verrassen door de bijzondere veenplanten zoals Veenpluis en de vele vogelsoorten die hier te vinden zijn. Een Tjiftjaf ging van struik naar struik steeds met mij mee.

Doordat er vroeger veel boekweit werd verbouwd is het hoogveen zo verstoord dat in plaats van veenmos het pijpenstrootje de overheersende soort is geworden. Overal om je heen zie je de strogele halmen van dit taaie gras. Dan zit er op een stam een Mot bij nader onderzoek denk ik dat dit een Peper- en - zout vlinder is. Naar nog meer vogeltjes zoals de Roodborsttapuit kwam ik weer bij de parkeerplaats waar ik wisselde van schoenen(nieuw) en liep vandaar naar de vogelhut. Met een mooi uitzicht op het water en een zwaluw die mij aankeek en zich afvroeg wat ik kwam doen ben ik maar weer gegaan. Teruglopend naar de auto nog een Rouwkwikstaart gespot. Vandaar naar het informatiecentrum gereden en hier nog een kleine wandeling gemaakt niet spectaculair maar wel mooi met Grote Lisdodde of de Riet Sigaar die allemaal aan het pluizen waren. Onderweg nog een Merel en een Sijs gespot en naar de vogelkijkwand te hebben aangedaan weer terug. De tweede route was wat minder als de eerste. Nog een stukje teruggereden om nog een wandelroute te doen maar deze was afgesloten dus maar wer naar huis. De Kraanvogel werd niet gezien, maar de Ooievaar die overvloog maakte dit gedeeltelijk weer goed.

Gewandeld bij de Weerribben door Nederland, Muggenbeet en Weteringen. En ik had er Skik van op deze prachtig mooie dag. En nu ik de blog schrijf denk ik waarom niet de tekst van dit mooie lied kopiëren, dan is gelijk alles gezegd en meer hoeft niet. Dus daarom.....

Met vleugelties… 

Vandaag op herhaling bij de Rotterdamse hoek. Niet de langste en spectaculairste route maar wel een rustige route, daarom had er ook boven kunnen staan als titel "zo stil in mij". Vanaf de parkeerplaats aan de Noordermeerweg loop je achter de boerderij langs het moeras door het oerbos over het bruggetje zo de dijk op naar de lichtopstand. vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op het IJsselmeer. En je staat tussen de Windmolens van het Windpark Noordoostpolder één van de grootste windparken van Nederland. Naar dat ik over de dijk was gewandeld ging ik weer terug over het bruggetje het oerbos in waar niets aan de hand was en weer het bos uit rechts mijn route vervolgend kwam ik bij een waterplas waar een zwaan op het nest zat te broeden, ik kom nog wat dichterbij en zie de partner op afstand uit ruststand al blazend op mij af komen. Ik had al eens een ervaring gehad met een boze zwaan en zat hier niet nog eens op te wachten, dus daarom met een hartslag van erg hoog rennend het hazenpad genomen. De zwaan zette gelukkig de landing weer in en de rust keerde weer terug. Was even spannend momentje. De weg met aanpassing vervolgd en na nog wat plaatjes te hebben geschoten weer terug bij de auto.

Gewandeld bij het Lauwersmeer staat er boven in het Fries boven deze blog maar ik zal het verhaal verder in het Nederlands doen, omdat ik het Fries niet machtig ben. Vandaag dus gewandeld in Friesland de startplaats van de wandelroute  Kollumeroord was bij het Zomerhuisbos tussen Dokkumer Nieuwe Zijlen en Zoutkamp. Van de parkeerplaats ben ik eerst naar of over de Pompsterplaat gelopen. Hier tref je naast bos, ook uitgestrekte rietvelden aan. Deze uitgestrekte rietvelden zijn favoriet bij moerasvogels De uitgestrekte rietvelden bieden nestgelegenheid aan tal van zeldzame moerasvogels, zoals roerdomp en baardmannetje. Boven het riet zweeft de bruine kiekendief op zoek naar zijn prooi. Hier heeft Staatsbosbeheer ook grote grazers uitgezet zoals de Schotse hooglanders en de Konikpaarden. Naar een kilometer of vier was ik weer bij de parkeerplaats en ben ik naar de uitzichtheuvel gelopen. Vanaf de uitzichtheuvel moet je zicht hebben op het zeearendenpaar dat sinds 2009 de Lauwers - meer heeft uitgekozen tot woonplek.  Een zeearendenpaar blijft zijn leven lang bij elkaar. Maar ik heb ze niet gezien wel een andere roofvogel die boven mij cirkelde. En er stonden een hoop mensen interessant te doen met grote verrekijkers en dure camera's maar als de vogels geen zin hebben om zich te laten zien, helpt deze dure spullen ook niet. Dus de groep ging met een boel bombarie naar verloop van tijd weg. Rondje gelopen en toen nog door het Diepsterbos dit is in het zuidwestelijke deel van de Kollumerwaard, Kollumeroord geheten. Hier treft je naast aangeplant bos, ook uitgestrekte rietvelden aan. Tijdens de vogeltrek biedt het bos onderdak aan zangvogels als het goudhaantje en de matkop.  Deze wandeling was zeker de moeite waard en verdiend wat mij betreft een plaats in mijn top tien. Het weer van vandaag heeft daar zeker aan bijgedragen. Via Lauwersoog weer naar huis gereden.

Cees Buddingh

Vandaag vroeg op pad om te wandelen bij Kasteel Eerde tussen Ommen en Den Ham. Deze wandeling stond al een poosje op mijn lijstje. Kasteel Eerde is geen kasteel meer van de adel, de laatste baron was Philip Dirk Van Pallandt, maar er is een internationale particuliere school in gevestigd. Op mijn nieuwe wandelschoenen ging het voorbij het landhuis en enkele boerderijen kwam ik na te ver hebben gelopen bij de scouting maar weer terug gelopen en nu de juiste afslag. Tussen de enorme hoge bomen door lopend kwam ik bij de Hammerweg en stak deze over om vervolgens over het landgoed Eerde richting Sahara te gaan. Door het bos kwam ik bij de zandverstuiving de Sahara deze werd omstreeks 1840 door de Baron bebost om het verstuiven tegen te gaan, maar wordt nu weer door Natuurmonumenten ontbost. Verder langs een pad waar geen eind aankwam ook al doordat ik mijn nieuwe schoenen niet had ingelopen en deze behoorlijk pijn gingen doen. Maar je weet het niet klagen maar dragen. Naar verloop van tijd kwam er toch een eind aan het pad en werd er naar links afgeslagen kom je op het Eerder Achterbroek en dan ook weer op een breed aandoende laan kom je naar verloop van tijd weer bij Landgoed Eerde en loop je via de mooie laan weer naar het kasteel. Ik wilde hier nog een ommetje willen maken maar mijn voeten doen zo zeer. Prachtige wandeling en ga zeker nog een keer terug voor de korte route om het Kasteel.

M. C. Escher
Nederlands kunstenaar 1898-1972

3 februari 2019

Het citaat wat ik vandaag boven deze blog geplaatst heb slaat nergens op bij de aanvang van de wandeling.

Het was vanmorgen niet zo vroeg en had ook geen idee waar ik ging wandelen, dus in de auto gestapt en op de bonnefooi maar ergens naar toe rijden. Ik kwam uit bij Dwarsgracht waar het lekker rustig was. Het bruggetje over gelopen en dan achter de woonboten langs richting Giethoorn. Bij de woonboten stond het ijs in de gracht en een reiger stond zich op te warmen in de opkomende zon. Dan bij de eerste boerderij rechtsaf in een prachtig natuurgebied van het Nationaal Park Weerribben Wieden richting de Beulakerweide lopen. De Beulakerwijde is ontstaan door stormvloedrampen uit 1775, 1776 en 1825. Het was indertijd een verveend gebied rond het dorp Beulake. Doordat de vervening indertijd ongereglementeerd was waren de trekgaten relatief breed en de tussenliggende landstroken smal. Deze landstroken werden tijdens de stormvloed weggeslagen, waardoor het meer ontstond en het dorp Beulake verdween. De kerk met toren bleef echter staan tot zij in 1825 door de overstromingen verdween. Er staat nu weer een replica van deze toren. En langs de Beulaker te lopen kreeg ik dan weer het gevoel van vroeger en was ik even weer het kleine kind van vroeger, omdat de herinneringen bij mij boven kwamen hoe wij eind jaren zestig begin jaren zeventig op mooie zomerse avonden in de Opel Record caravan met mijn vader en moeder hierna toe reden en hier gingen zwemmen. Verder ging het langs de Wiedekiek een vogelhut waar je een prachtig uitzicht hebt over het rietland en de Beulaker en in de verte op Sint Jansklooster. Naar de ander kant kijkend zie je de nieuwbouw van vakantiehuisje oprukken beetje jammer maar je houd het niet tegen. Langs de Beukersgracht en dan via een mooi nieuw aangelegd pad weer de natuur in. Hier kwam ik Gerdie tegen die ook aan de wandel was. Weer terug langs de Cornelisgracht naar Dwarsgracht waar de Reiger nog niet genoeg had van de zon. Mooie wandeling en prachtig weer.

uit een citaat van Martin Luther King

20 januari 2019

Het was alweer een poosje geleden dat ik was wezen wandelen. Daarom vandaag maar weer begonnen met een wandeling van een kilometertje of 10 samen met Fenneke. Het is vandaag de Vuurkorf wandeling geworden in en rond Willemsoord. Ooit was hier de zgn. Vrije Kolonie van de Kolonie van Weldadigheid "Kolonie III"waar later het dorp Willemsoord uit is ontstaan. De wandeling begint bij Eetcafe "De Steen" dat vroeger de voormalige woning van de directeur van het fabriekswezen van de kolonie was.  Na het overstekken van de weg sta je voor de woning waar vroeger de adjunct directeur woonde. Door het dorp en langs de ijsbaan (waar wel ijs lag maar nog niet werd geschaatst) kom je langs wat oude klein kolonie huisjes. Richting Paasloo gaat het door Marijnenkampen, dit werd vroeger een "Desperadokolonie" genoemd en is ontstaan nadat de Stichting van Weldadigheid de Kolonie Willemsoord had gesticht. In deze Desperadokolonies zo deze werden genoemd werden gevormd door kolonisten die waren weggelopen of weggestuurd of om andere redenen de kolonie waren ontvlucht vestigden zich in de buurt van de kolonies en vormden zo nieuwe "kampen". Onderweg nog een Gans gezien die dacht dat hij een Ooievaar was door op één poot te balanceren. Op een moment gaat de route net voor Paasloo het bos in en duikt er zo uit het niets een grootte bunker op de zogenaamde kunstbunker. In deze bunker werden  in de tweede wereldoorlog ongeveer 3000 kunstschatten opgeslagen. De bunker heeft het uiterlijk van een kerk en de reden hiervan was dat deze niet zo snel zou worden gebombardeerd. De bunker heeft betonwanden van 4,5 meter dik en het dak is van bijna 10 meter gewapend beton. De bunker is nog steeds in gebruik als kunstdepot. Verder langs het heideveld wat de Stichting van Weldadigheid te kunnen annexeren. Weer langs de Marijnenkampen kwamen we weer in Het dorp en na nog een foto te hebben genomen van de Pastorie en de kerk van de kolonie ging het huiswaarde. Waar we nog werden getrakteerd op een mooie zonsondergang.

Adriaan Roland Holst

18 november 2018

Vandaag wezen uitwaaien op de IJsselmeerdijk met Fenneke. Eerst met de auto naar Hindeloopen waar en met de trein van 3 over 10 naar Stavoren. Onderweg nog een stop gemaakt in Koudum-Molkwerum en 9 minuten later aankomst station Stavoren.

Daar aangekomen eerst maar een verkenning van het stadje Stavoren waar we al gauw het vrouwtje van Stavoren ontdekken. Ik zeg met nadruk ontdekken, want het is maar een klein beeldje en voor je het weet kijk je er bij langs. Ze staat bij de oude zeesluis. Verder naar een kunststuk wat geen enkel belletje bij mij deed luiden en vond het ook niet mooi. Op de kade van de buitenhaven werden de twee havenlichten vastgelegd en werd het Peilschaalhuis ontdekt, hier werd het grondwater peil gemeten, maar doet nu dienst als kantoor van de havenmeester. Wandelend langs de haven werd de vuurtoren nog bewonderd en nog een oude scheepshelling en via een pad kwamen we op de dijk. Hier was het toch wel aan de koude kant, maar we hadden niet de behoefte onderdijks te gaan lopen.  Het uitzicht was geweldig links het IJsselmeer en rechts de weilanden. De dijk brengt ons langs de netten die door de vissers zijn neergezet op een paal wordt gerust door een aalscholver en in het water dobberen zijn familieleden. Ook eenden, meeuwen, ganzen, reigers en nog meer soorten waren goed vertegenwoordigd. Voorbij de oude bunker uit de Tweede Wereldoorlog ging het naar de vogeluitkijkhut "de Swan" in de Bocht van Molkwar. Hier werd even gerust en heb je uitzicht over drie kleine eilandjes. Naar ongeveer twintig minuten liepen we verder richting Hindeloopen. Net dat we tegen elkaar zeiden dat het hier zo stil was en nog geen andere wandelaars waren tegengekomen, kwam er een groep mensen aan. Hindeloopen werd bereikt en naar nog wat strunen in het stadje werd er bij de haven nog de Reddingsboothuisje KNRM en nog de lichtopstaand  aangedaan. Hindeloopen uit lopend nog langs de sluiswachterswoning (Sylhús) met het "leugenbankje" en door naar het station(perron) , waar in de verte de lichtopstand van Workum goed te zien is. Weer een geslaagd wandeling met Fenneke.

  John Muir

Weer naar één  van mijn favoriete wandelroutes het Waterloop en Wendelbos. Bij aankomst valt het op dat Natuurmonumenten flink aan het aanpassen is geweest door een vernieuwde parkeerplaats en het nieuwe  240 meter lange monumentale kunstwerk van de Deltawerken. Daar wil ik later kijken eerst maar de blauwe route lopen die je naar het Wendelbos voert en ook onderdeel is van het Voorsterbos. Het was een bijzondere morgen want het had gevroren vannacht en het was behoorlijk fris en ik liep richting de Maan die er nog steeds stond en mijn rug werd gewarmd door de opkomende Zon. Verder het bos inlopende langs de vele padenstoelen werd ik opgeschrikt door een paar Zijdehoenen, vreemde vogel die ik niet erkende en daarom thuis opgezocht en voor zover ik heb uitgezocht is het een kip die zijn roots heeft in China en hier niet voorkomt in het wild. Verder ging het naar het Wendelbos waar de paden nog wit waren van de vorst een mooi gezicht en vooral omdat ik geen voorgangers had en de paden  nog onaangeroerd.waren. Genietend van de stilte en de vele paddenstoelen en mooie natuurmomenten., kwam ik de eerste wandelaars achterop en toen wist ik dat het gedaan was met de stilte en nog denkend als ik straks weer bij het vertrekpunt kom doe ik nog de andere korte route die  langs alle waterloopkundige kunstwerken gaat. Maar daar kwam weer een groep mensen aan en vervolgens nog een groep die waarschijnlijk een reünie hadden. En het lawaai werd steeds erger waardoor de kans op nog meer mooie plaatjes van vogels(ijs) tot nul was gereduceerd langs de Deltawerken lopend was ik er klaar mee en ben naar de auto gegaan. Ben toen richting Oud Kraggenburg gereden en heb nog een stop gemaakt bij Pier en Horizon waarbij je nog ongeveer een kilometer moet lopen om dit kunstwerk wat in het Zwarte Meer ligt te kunnen bekijken. met Uitzicht op het Zwarte Meer en het Vogeleiland. Mooie plaatjes gemaakt en de kilometer weer terug. Nog even langs Oud Kraggenburg en de vuurtoren maar eens weer gefotografeerd te hebben ging ik naar huis. 

Om te weten waar iets is, moeten we het hebben gevonden. Johann Wolfgang von Goethe

Vanmorgen was ik van plan om naar Friesland te gaan en wel richting Hindeloopen, maar naar eerst de F1 Grandprix van Singapore te hebben gekeken , vertrok ik wat later dan de bedoeling was. Dus in de auto een andere route gezocht en kwam uit in de Weerribben bij het Natuurpad in Ossenzijl bij de Tjasker werd er begonnen en na enkele vlonders voerde het schelpenpad mij langs de Lokkenvaart en vervolgens langs de Bokvaart. Ik was niet erg enthousiast  over  de paar paddenstoelen die hier stonden. Al hoewel ik altijd erg blij wordt van de Weerribben en ik mij bevoorrecht voel om dichtbij zo'n geweldig natuurgebied te wonen, kon ik het hier vandaag niet vinden. Na deze korte wandeltocht ben ik dan naar Blokzijl gereden. Daar even over de sluis gekeken in dit oude Zuiderzee stadje en vervolgens over de dijk richting Vollenhove en dan afbuigen de polder in langs de rode en witte kool  en de pompoenen. Ruiters te paard die voorbij kwamen en ik had een goed gevoel ook om dat het zonnetje erbij was. Ik kon het mij permitteren om mijn jack uit te doen  en in t-shirt de tocht verder voort te zetten. Na verloop van tijd kwam dan de vuurtoren van Blokzijl in zicht. Het is een replica van de in 1942 afgebroken vuurtoren. Ik was hier al een eerder geweest en had mij toen geërgerd aan de staat van de vuurtoren maar onlangs is hij dan toch weer opgeknapt. Na er boven op geklauterd te hebben en de nodige foto,s te hebben genomen was het tijd om verder te gaan. Door de opnieuw ingezaaide klei ging het weer verder en kwam ik uit bij de wijngaard Maronnese de druivenoogst was bijna gedaan en het de boerderij was gesloten beter, want ik had nog een kilometer of vijf te gaan. Langs de boerderij waar je als er tulpen zijn deze zelf kunt plukken ging het weer richting Blokzijl e n na nog een veld vol kool kwam ik weer bij de auto. Het was een mooie tocht die als het regent waarschijnlijk veel zwaarder zal zijn, omdat het grootste gedeelte over kleigrond gaat.

Er is geen weg naar geluk, geluk is de weg.

 Boeddha

Dit bovenstaande citaat lijkt mij een goed begin om de wandeling van vandaag samen te vaten. Na mijn vakantie in Zuid Afrika was ik nog niet wezen wandelen en had voor vandaag Nationaal Park Dwingelderveld bedacht. Even voor kwart voor tien van huis gereden en om tien uur bij het bezoekerscentrum aangekomen. De witte route van ongeveer zeven kilometer leek mij dan ook een leuke start up voor de eerste wandeltocht. Langs het bezoekerscentrum naar de route die over de weg het bos inging. Ik was niet erg onder de indruk van de eerste kilometers en dacht erover om weer terug te gaan en een andere route te nemen. Maar naar verloop van tijd kwam ik bij het theehuis Anserdennen langs en werd verder het bos ingestuurd. Hier kwam ik enkele mooie paddenstoelen tegen. Ik ben geen mycoloog maar vind het toch wel heel mooi om deze zwammen te fotograferen. Na verder over het bospad te lopen kwam ik uiteindelijk op de hei. Dit is het grootste aaneengesloten natte heidegebied  in West – Europa. Bij de ven de Drosteveen heb je prachtig uitzicht en zie je ook de Radiotelescoop van Dwingeloo. Door het Achterlandseveen weer terug langs Leisloot en dan toch maar even door naar de Schaapskooi Benderse. De schaapskudde was natuurlijk op de hei. Maar op de uitkijktoren heb je prachtig uitzicht over uitgestrekte Dwingelderveld. Van hieruit toch nog even de Zwerfkei route gelopen deze route loopt door het Kloosterveld naar het bezoekerscentrum. Daar kom ik dan een schaap tegen die de kudde kwijt is. Na een foute afslag te hebben genomen kwam ik dan toch uiteindelijk weer op de juiste weg en stond de hele kudde schapen te grazen. Weer terug bij de auto zag ik dat het aanmerkelijk drukker was dan vanmorgen bij aankomst. En hier realiseerde ik mij dat er geen weg naar geluk is, geluk is de weg.

Ontsnapt

Op zoek naar de IJsvogel in het Kiersche Wijde