Schöne Erlebnisse an der Mosel

Op Woensdag 12 september 2018 kwam Sjaco mij om negen uur ophalen om voor een paar dagen naar Moezel te gaan. We hadden een appartement gehuurd in Zell an der Moezel. We gingen bij Zwartemeer de grens over en reden al spoedig richting Oberhausen en via de Ruhr kwamen we net achter Köln op de autobahn 61 waar we naar ongeveer 80 kilometer richting Trier gingen  "en nee  ausfahrt is geen grote Duitse stad" en Zell stond al gauw op de borden. Nadat we in het dorp waren aangekomen vertelde  de navigatie ons dat we de bestemming hadden bereikt. Maar dit bleek onjuist te zijn en naar nog een rondje te hebben gereden, eerst maar navragen aan de mevrouw die buiten stond of we hier juist waren. Dit bleek niet zo te zijn maar het bleek een paar straten verder te zijn aan de oever van de Moezel. We konden de sleutel ophalen bij Gasthaus Zur Linden. Deze bleek nog gesloten te zijn maar het tegenovergelegen terras bleek ook van de eigenaar te zijn. En de mevrouw die hier de bediening deed zij dat we hier goed waren. We zeiden we dat wel wat vroeg waren, maar ze zei dat het  geen probleem was. De baas was er nog niet maar ze belde even met hem en hij zei dat hij er aan kwam. Na een colaatje  gedronken te hebben, was hij er nog niet en ze vroeg of we niet liever een witte wijn dronken, we zeiden dat we nog auto moesten rijden maar ze zei dat het appartement 100 meter verder was dus dat kon wel. Nou ja een Lieblich dan maar. De man was inmiddels gearriveerd en nadat we het glas leeg hadden, wat we niet hoefden te betalen maar moesten het zien als een welkoms drankje, gingen we na het appartement twee hoog. De man vroeg of het beviel en zei dat als we weer vertrokken de sleutel in de deur konden achterlaten. Er hoefde geen borg te worden betaald het was een  kwestie van vertrouwen. Een appartement met twee ruime slaapkamers maar een beetje een klein keukentje en  een kleine woonruimte met een tuimelraam en een raam met uitzicht op de Moezel en Zell. Wij zaten aan de rustige kant van de Moezel. Maar dit was geen enkel probleem want er was een voetgangersbrug over de Moezel en nog geen vijf minuten lopen zat je in het centrum. Omdat er een rondvaartboot lag was het gezellig druk bij alle terrasjes. Eerst naar de fietsen verhuur om na te vragen of we een fiets met trapondersteuning konden huren voor morgen, de mevrouw zei dat dit kon maar het morgen de kans op regen aanwezig was en zij ons daarom adviseerde een dag later de fiets te huren. zo gezegd zo gedaan. Nadat we nog een stuk langs de Moezel waren gelopen gingen we terug naar het appartement en nadat de korte broek verwisseld was voor de lange broek gingen we eten bij  het gasthaus van de eigenaar. En na een wijntje en een pils op het terras werd er een lekkere schnitzel gegeten op het balkon van het gasthaus. Terug bij het appartement nog even aan de Moezel gezeten en kwamen tot de ontdekking dat er allemaal walnoot bomen stonden en dat de plaatselijke bevolking de walnoten opraapte. Thuis nog een slaapmutsje en na bed. Mooie dag gehad.

Goedemorgen, vandaag gaat het naar de Geierlay, de mooiste hangbrug van Duitsland. Maar eerst naar de bakker om wat lekkere Duitse broodje te scoren. De bakker zit aan de overkant van de Moezel dus via de brug nach die andere seite. Bij de bakker broodjes gekocht en bij een klein allerhande winkeltje nog wat beleg en terug. Na het ontbijt ging het met de auto richting Mörsdorf alwaar aangekomen de auto werd geparkeerd en niet via de korte route maar via het wandelpad de Geierleyschleife naar Sosberg  gewandeld en zo kwamen we bij de Geierleay hangbrug. Na de foto,s en selfies gemaakt te hebben werd er nu via de brug naar de andere kant gelopen de brug hangt op ongeveer 100 meter hoogte en is 360 meter lang en 85 centimeter breed en een prachtige uitzicht. Nadat we waren overgestoken via het wandelpad terug naar Mörsdorf waar nog een kop koffie werd gedronken bij het  Thaise restaurant "Bangkok".  In de auto was het even zoeken waar we naar toe zouden gaan en uiteindelijk gingen we richting de Rijn waar bij Sankt Goarshausen  een weggetje binnen door gingen naar Urbar. Met een  prachtig uitzicht op de wijnstokken langs de Rijn en waar we  van de druiven proefden verder naar Loreleyblick Maria Ruh boven de linkeroevers van de Rijn waar we een prachtig uitzicht hadden op de Loreley  Na een kop koffie terug naar Zell. We zijn wezen eten bij de Chinees Lotus het eten was goed maar niet dat je zegt ik ga nog een keer naar toe ook de Chinese mevrouw was niet dat je zegt enthousiast. Na het eten even een rondje gelopen om vervolgens nog wat te drinken bij Restaurant "Zum altes Bahnhof" lekker op het terras waar je elk half uur geattendeerd wordt door een stoomfluit en vervolgens het geluid van een langs komende trein en met uitzicht op de Moezel. Vervolgens via de wandelbrug naar de ander kant naar Zell-Kaimt zo onze verblijfplaats hier officieel heet en na nog een beetje nazitten gingen de luiken dicht.

Vandaag de dag van de waarheid, om negen uur bij de fietsenverhuur om de fiets op te halen. Hier kregen we de fietsen en tevens het advies om de trapondersteuning in standje twee te zetten anders was de accu te snel leeg. We gingen richting Cochem dit was ons doel. Al gauw kwamen we er achter dat de ondersteuning niet optimaal werkte en soms helemaal niet, gelukkig was de weg relatief vlak en konden we ons goed reden. Met prachtige uitzichten was het genieten. we waren niet de enigste fietsers en we moesten dus regelmatig in de rem omdat wij dachten veel haast te hebben en de mensen voor ons hadden alle tijd van de wereld dus regelmatig een belletje en  uberhoalen. In St. Aldegund werd een bakkie gedaan. Om vervolgens door te fietsen op een gegeven moment hadden we en dwaling en wilden door links af te slaan een andere route teruggaan, maar dit was toch een behoorlijke aanslag op je benen. Dus het gewijzigde plan werd alweer gauw gewijzigd naar het eerste plan. Onderweg nog een stop gemaakt aan om ons zelf gesmeerde bammetje op te eten.  Verder ging het op de fiets waarvan we nog steeds niet goed wisten of de trapondersteuning nu wel of niet werkte naar de brug om vervolgens de Moezel over te steken en door Bruttige - Fankel , over de kinderkopjes, via de rechteroever van de Moezel terug te fietsen naar Zell. Langs het Imposante kasteel Burg - Metternich in de plaats Billstein waar het verschrikkelijk druk was kwamen we aan in Briedern. Voor ons reed net een trekker met wagentje en een zelfrijdende druivenplukker uit. Deze ging aan het werk en in goed twintig minuten was er veldje druiven geplukt. Mooi om te zien want hij plukt echt de druiven en laat het blad en de steeltjes hangen. In Sensheim werd nog een keer koffie gedronken en werd de weg vervolgd, maar de weg had inmiddels plaats gemaakt voor een pad van sintels en het werd er niet beter op want het ging ook nog berg op. Door de hoog gelegen wijngarden met prachtig uitzicht op de Moezel maar alles begon wel behoorlijk pijn te doen. En na veel afzien werd de top bereikt en ging het bij Neef weer naar beneden en werd koers gezet naar Bullay en door Merl kwamen we nog een wijnplukker tegen die het nog op de ouderwetse manier deed, en hij vertelde dat er voor een fles wijn  één kilo druiven nodig is. Op het fietspad verder ging de trapondersteuning in vijf om toch nog maar eens te kijken of het wel werkt. En het werkt als je zelf heel langzaam trapt. We zijn dus de hele weg voor de gek gehouden door zelf zoveel mogelijk te trappen terwijl dit helemaal niet moest. Fiets weer teruggebracht en nu eerst wat drinken. Drinken deden we bij de Italiaan. De man die ons bediende was een vreemd gast en wij besloten om maar met de rug tegen de muur te gaan zitten. S'avonds eten bij "Zum altes Bahnhof" hier was het druk en het zou even duren voordat we eten konden maar eerst maar een wijntje dan en de bestelling alvast doorgegeven. Daar kwam dan de bestelde "Rumpsteak" maar als seniorenteller, want de kok had een foutje gemaakt. Want zo oud zijn we toch nog niet. En er werd nog een ijsje besteld wat achteraf niet geweldig was. Naar huis en morgen naar Koblenz

Om half tien in de auto en richting Koblenz een stad met een hoge verwachting bij ons. Langs en door de dorpjes ging het vervolgens net onder Koblenz na een tankstation want de auto had dorst. Bij het tankstation stonden net drie mannen op motorfietsen (Harley Davidsons) te tanken en deze hadden totaal geen drukte tot ergernis van ons. Eentje maakte aanstalten om wat naar voor te rijden maar niet ver genoeg en na een gebaar waarvan hij dacht dat wij hiervan mogelijk onder de indruk waren taaide hij uiteindelijk af. Oe, wat waren wij bang. In Koblenz was het een druk en na even wachten kon er geparkeerd worden in de garage in het centrum. Er was een autoshow verdeeld over het centrum en er was kermis in de stad. De drukte domineerde. Gauw werd er een terrasje aangedaan en na een kop koffie werd er nog wat rondgelopen en al snel werd er besloten om Koblenz te laten wat het is en onze reis te vervolgen naar Rüdesheim am Rhein. Hier was ik als kleine jongen eens geweest op vakantie en wilde hier nog wel eens weer naar toe. Vooral in de lift na het grote monument verheugt  ik mij erg op. Langs de Rijn zakten we af en werden verrast hoeveel rondvaart/ cruiseboten er voeren in verhouding tot de Moezel. De beroepsvaart is goed vertegenwoordigd door de Nederlanders. Na een rondje werd er een parkeerplaats gevonden en liepen we langs de boulevard en de talloze souvenirwinkels. De Drosselgasse is de place to be, dit is een twee meter breed 144 meter lange geplaveide straat die door ca 3 miljoen mensen per jaar wordt bezocht en is vernoemd naar het eerste wijnhuis de Droselhof. In het mooie authentieke huis links van de Drosselgasse is het Siegfrieds Mechanischs Musikkabinett gevestigd. Dan naar de Seilbahn dit is de cabinekabelbaan die op mij in 1971 een grote indruk maakte. Om over de druivenvelden met uitzicht over de Rijn naar het Niederwald Denkmal te zweven. Hier was het ook niet minder druk als beneden en na een pinnetje te hebben gekocht bij het souvenirwinkeltje werd er wat rond gekeken en gefotografeerd en de terugreis te voet werd ingezet. Het was een mooie korte wandelroute waarbij van de gelegenheid gebruik gemaakt werd om de geit te verstikken. Weer aangekomen in Rüdesheim werd er nog koffie gedronken voordat we weer terugreden naar Zell. We gingen met de pont over de Rijn over naar Bingen om weer aan de goede kant van de Rijn te komen Weer in Zell gingen we eten bij de Gutsweinschänke Till E een gezellig restaurant met veel oude tafels en stoelen en andere meubels die ook te koop waren. Naar huis en afwachten wat de dag morgen brengt nog geen plannen gemaakt.

Na het ontbijt reden we weg en hadden eigenlijk geen doel. Naar wat rondrijden kwamen we het bord van Nürburgring tegen en er werd besloten om daar maar eens naar toe te gaan. Aangekomen bij de parkeerplaats tegenover de hoofdingang was er geen weg terug en werd de auto geparkeerd. Het was uitkijken bij het oversteken want de ene naar de andere exoot reed richting de legendarische  Nordschleife waar je voor een bepaald bedrag de 20,8 km lange strecke met eigen auto zelf kunt ervaren. Hebben wij maar niet gedaan met de diesel. Bij de hoofdingang werd er een kaart gekocht waarmee je overal bijna mee in kon. In de grote hal waren er allemaal races in de racesimulators en waren er races voor de radiografische raceauto's en al gauw gingen wij door naar de tribune met zicht op start finish. Er waren momenteel auto's op de baan die de genodigde vips een rondje over de baan mee lieten rijden. Van de tribune gingen we door de tunnel naar de paddock of rennerskwartier waar het een drukte van belang was omdat de Super Trofeo Competition met de Lamborghini begon. Deze race hebben we helemaal gevolgd vanaf de tribune bij de Ravenol bend. Na afloop van de race naar het mediacentre waar je op het hoogste punt staat. Met een uitzicht over het circuit en de pit lane. Inmiddels was de formule renault gestart maar deze werd direct al onder gele vlag gereden, omdat er een onfortuinlijke coureur de pit wall had geraakt. Inmiddels waren we weer wat naar beneden gegaan en liepen boven langs de pit straat waar je een mooie kijk van bovenaf heb op de pitstops. Na de Formule Renault werden we nog getrakteerd op de Blackpain GT Serie, met oa. Audi, Mercedes, Mclaren, BMW, Ferrari. Dit ging toch wel heel erg hard en het mooiste is dat er allemaal nog een keer van coureur moest worden gewisseld en daar stonden wij met de neus boven op. Het was inmiddels half vijf en nog even naar de shop(zuinige hollanders) naar Haus Margarete. Er werd 's avonds nog gedronken op het terras en gegeten bij de Gasthaus zur Linde. En er werd een doos wijn besteld want de eigenaar verteld dat hij de beste wijn maakte. 

Weer naar huis, geen bijzondere dag overal een beetje binnendoor gereden kwamen we weer via de Achterhoek thuis. En het doosje wijn hebben we laten staan het was niet betaald en of dit ook de lekkerste was, kwestie van smaak. Dit gezegd te hebben het was een mooi en druk uitje.